Rozdział 7 Naprawdę ?!

Nagle Jackowi zrobiło się ciepło na sercu. Jak nigdy dotąd... przecież miał serce z lodu tak jak Elsa. Zaraz zaraz... chciała tego?! Pamiętała to?

- Wiesz co się wydarzyło? -spytał zdziwiony. Jego wyraz twarzy wyrażał zadowolenie a zarazem ogromne zaskoczenie.

- Chciałeś chyba... to znaczy... pamiętam tylko te piękne róże...-wybrnęła z niezręcznej sytuacji. Zarumieniła się. Było to widoczne.

- Aha... nic więcej nie pamiętasz?

Był lekko zasmucony ale w głębi serca wiedział że ona to pamięta. To było widać ale pomimo tego miał wątpliwości.
"Nie mogłaby mnie okłamać..."

- Chciałabym.

Odpowiedziała dość szybko. W środku czuła wyrzuty sumienia. Okłamała go przecież. Jeśli powiedziałaby mu prawdę to mogłoby dojść do niezręcznej sytuacji.

- Pójdziemy na spacer?-zapytał niespodziewanie. Czuł że musi zacząć od początku.

- Z chęcią. -odparła.

Jack oplótł ją ręką w pasie. Wyszli wcześniej na balkon. Nagle uniósł się a ciepły wiatr skierował ich wprost do parku.
Był to duży plac z mnóstwem drzew. Była zima więc wszystko pokrywała gruba warstwa śniegowego puchu. Elsa była pod wrażeniem. Widok - jak z bajki. Uwielbia taką atmosferę więc to miejsce sprawiało że coraz mniej zaczęła żałować włamania do bazy strażników.
Nie poznała jeszcze wszystkich ale miała zamiar to zrobić przy najbliższej okazji.

- Ładnie prawda? -spytał.

- Pięknie.

Spojrzał jej głęboko w oczy. Ona zrobiła to samo choć się go wstydziła.
To uczucie... niezapomniane. Choć próbowała to nie mogła przestać się patrzeć. Jego oczy zwykle srebrne teraz iskrzyły się błękitem. Były takie zawsze kiedy ją widział. Czuli jak ich serca niedługo wyskoczą ze swojego miejsca.
To uczucie...